دوبیتی غم ها

 

عاشقی با قلب من بیگانه شد
خنده از لب رفت و یک افسانه شد
حس و حالی بعد عشق آمد پدید
بعد آن شب زندگی غمخانه شد 

***** 

ز تلخی سکوتت من چه بگویم 

همان بهتر که از غم ها نگویم
تو کاری کرده ای با بی وفایی 

دگر از عشق خود با کَس نگویم . . . 

***** 

جان غمگین ، تن سوزان ، دل شیدا دارم 

آنچه شایسته عشق است ، مهیا دارم
سوز دل ، خون جگر ، آتش غم ، درد فراق 

چه بلاها که ز عشقت من تنها دارم 

***** 

بهار من مرا بگذار و بگذر  

 رهایم کن برو دلدار و بگذر
من عادت می کنم اینجا به غمها 

مرا پر کن از این اجبار و بگذر