تک بیتی عشق

 

 دیوانه را توان به محبت نمود رام  
مارا محبت است که دیوانه میکند.

*****

  چو بید بر سر ایمان خویش می لرزم
که دل بدست کمان ابرویست کافر کیش.

*****

*****

مبادا ای طبیب بهر علاج درد من کوشی
که من درسایه ی این ناخوشی حال خوشی دارم.

*****

ناله را هرچند می خواهم که پنهانی کشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم، فریاد کن.

*****

گرید و سوزد و افروزد و نابود شود
هر که چون شمع بخندد به شب تار کسی

*****

بی گمان دست در اغوش نگارش ببرند
هر که یک بوسه ستاند ز لب یار کسی.

*****

اشک را قاصد کویش کنم ،ای ناله بمان
زانکه صد بار تو رفتی ، اثری نیست ترا.

*****

سنگدل ! با من مدارا کن ، فراموشم مکن
بر مزارم این غبار از سنگ هم سنگین تر است.

*****

آن که دائم هوس سوختن ما میکرد
کاش می آمد و از دور تماشا میکرد.

*****

دیوانه باش تا غمت عاقلان خورند
عاقل مباش که غم دیوانگان خوری.

*****

شمع بزم محفل شاهان شدن ذوقی ندارد
ای خوشا شمعی که روشن میکند ویرانه ای را.

*****

دیاری که در آن نیست کسی یار کسی
یا رب ای کاش نیفتد به کسی کار کسی.

*****

من به مرگم راضیم اما نمی آید اجل ،
بخت بد بین از اجل هم ناز می باید کشید . . .

*****

یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
آن که یوسف به زر ناصره بفروخته بود.

*****

مردی نبود ، فتاده را پای زدن
گردست فتاده ای گرفتی ، مردی.

*****

من از روییدن خار سر دیوار دانستم
که ناکس کس نمی گردد بدین بالا نشینی ها.

*****

ما زنده برآنیم که آرام نگیریم
موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

*****

نترسم که با دیگران خو کنی
تو با من چه کردی که با او کنی.

*****

مرغ دلگیرم و کنج قفسی میخواهم
که غریبانه سر خویش کنم در پر خیش.

*****

ای وای بر اسیری کز یاد رفته باشد
در دام مانده باشد صیاد رفته باشد.

 

تک بیتی عاشقانه

 

 تو آن ابری که بر ما سایه داری و نمی باری
نمی دانم چرا دست از سر ما بر نمی داری.

*****

  جدایی را نمی خواستم خدا کرد
کدام ناکس به حق ما دعا کرد.

*****

دل به دلدار سپردن کار هر دلدار نیست
من به تو جان میسپارم دل که قابلدار نیست.

*****

گر مذهب مردمان عاقل داری
یک دوست بسنده کن که یک دل داری.

*****

زنده را تا زنده است باید به فریادش رسید
ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود.

***** 

یادها رفتند و ما هم میرویم از یادها
کی بماند برگ کاهی در میان بادها.

*****

تویی بهانه آن ابرها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی.

*****

هر کس بد ما به خلق گوید ما دیده به بد نمی خراشیم
ما نیکی او به خلق گوییم تا هر دو دروغ گفته باشیم.

دوبیتی عاشقانه

 

پر است خلوتم از یاد عاشقانه ی او  

گرفته باز دل کوچکم بهانه ی او
نسیم رهگذر این بار هم نیاورده 

به دست قاصدکی نامه با نشانه ی او 

***** 

اگر برای تو شعری عاشقانه بخوانم
این شعر،تا ابد با تو خواهد زیست
حتی وقتی که من دیگر نباشم
یا وقتی که دیگر میان ما عشقی نباشد 

***** 

حریقی به جانم زدی با نگاهت 

دلم را ربودی تو با روی ماهت

سیاهی برفت از تمام جهان 

چو دیدم به یک لحظه چشم سیاهت 

***** 

آشفته و بی قـــــرارمان کردی عشق
صد حرف و حدیث بارمان کردی عشق
فرجام تمام عاشـــــقان معلوم است
بیهوده امــــــیدوارمان کردی عشق  

***** 

صد پرسش بی جــواب دارم بی تو
اوضـــــاع دل خـــــراب دارم بی تو
ای عشق بیا و بر شب سینه بتاب
یعنی غــم بی حساب دارم بی تو  

رفاقت

 

یاد ما خواه بکن خواه مکن ، مختاری  

لیکن ای دوست بدان کنج دلم جا داری 

××××× 

زندگی آسونه سختش نکنیم

رفاقت قشنگه ترکش نکنیم 

××××× 

از اوج فلک ستاره چیدن سخت است 

دور از منی و به تو رسیدن سخت است 

زنده گی بدون دوست مثل کتاب بدون جلد است!

 

در قفس دوست گرفتارم

فکر رهایی نیستم دل به رفاقت داده ام 

***** 

یه بغل گل های لاله ، سبدی پر از ستاره

می فرستم واسه دوستم ، که دلش مثل بهاره 

***** 

بلبلان از بوی گل مستند و ما از روی دوست 

دیگران از ساغرو ساقی و ما از یاد دوست